پیشینه و مبانی نظری موسیقی و عناصر آن

موسیقی موسیقی و عناصر آن موسیقی زبان جهانی شناخته شده ای است که قادر است سدهای فرهنگی ، آموزشی ، زبانی ، ذهنی و هیجانی را از میان ببرد و با خط مشی فکری ، حسی و عاطفی ، خطوط ارتباطات بین فرهنگی را ارتقاء بخشد و تعاملات بین اقوام را تسهیل نماید ( جانسون و رهولی دیویس ، 1996 ). اثر موسیقی در بیان و القای عواطف و هیجانات باعث شده تا افراد وقت زیادی را صرف شنود آن کنند ( جاسلین و اسلوبودا ، 2001 ). در حقیقت بخش مهمی از ادراک موسیقی به خاطر پاسخ القاء شده هیجانی آن می باشد و این خود انگیزه ای قوی را برای تداوم شنود موسیقی فراهم می کند ( پانسب ، 1995 ). استفاده از موسیقی در جهت مطالعه اثرات آن بر انسان تحت دو فاکتور اصلی موسیقایی یعنی صورت ( فرم ) و معنا ( محتوا ) مورد بحث و تامل می باشد . فرم و معنا دو عنصر سازنده موسیقی هستند که بنابر تبعات متفاوت ساختاری مایه های متنوعی از عواطف و هیجانات را در شنوده موجب می شوند . صورت در موسیقی شامل عناصر و ارکانی چون ریتم ، اکسانت ، طنین ، اجرا ، تمپو ، و معنا نیز دربر گیرنده ساختار فواصل ، زیرایی و مدگردی می باشد ( زاده محمدی ، 1384 ). از ترکیبات همزمان این عناصر شاخه های متنوعی از موسیقی شکل می گیرد . اگر چه هر یک از این عناصر موسیقی در ایجاد شکل زیبا شناسی ملودی نقش دارند اما عدم ترکیب برخی از این عناصر تداخلی را در مفهوم موسیقی ایجاد نخواهد کرد . در مقابلف اساس موسیقایی یک قطعه بر ترکیب دو رکن اولیه موسیقی یعنی ریتم و ملودی قرار دارد ( ساتو  و همکاران ، 2007 ). علاوه بر این ، ضرباهنگ یا همان تمپو عنصر مهم دیگری است که شکل ریتمیک یک ملودی را در سرعت زمانی خاص تنظیم می کند . در حقیقت بخش اصلی القای هیجانات منوط به سرعت اجرایی ریتم در یک قطعه موسیقایی می باشد . ریتم الگوی زمانی فواطل در درون عبارت موسیقی است که درک قوی و ضعیف ضرباهنگ را به وجود می آورد ( زاتر  و همکاران ، 2007 ). در ملودی نیز توالی زیرایی موسیقی است که باعث شکل گیری عبارت موسیقایی می شود . اگر چه ملودی در زمان ساخته می شود و به نوعی ساختار و عبارت زمانی خود را دارد ولی مشخصه اصلی یک ملودی مربوط به ارتباط یک نت با نت بعدی آن می باشد ( لیمب ، 2006 ). در حقیقت دو بعد اصلی یک ملودی شامل فواصل ( فاصله در زیرایی بین دو نت ) و بدنه ملودی ( مسیر اصلی زیر ایی ) است ( پترو  و همکاران ، 2004 ). از ترکیب این فواصل در موسیقی غربی ، دو مد مینور و ماژر شکل می گیرد که دو مد مهم در موسیقی غربی می باشد . تفاوتی که بین مد مینور و ماژور وجود دارد در نوع قرار گیری فواصل آنها است ، بدین